شاید اولین قدم برای شناخت عکاسی و یادگیری آن ، تلاش در جهت یافتن معنا و مفهوم عکاسی ( در مفاهیم مختلف آن مثل : هنر عکاسی ، تکنیک عکاسی و عکس برداری، شغل یک عکاس و ...) باشد. البته آن مقدار که به نگارنده مربوط میشود عکاسی یعنی شخصی – ترجیحا از روی ذوق- دوربینی به دست بگیرد و دست به ثبت لحظات بزند اما اگر اجازه بدهید میخواهیم مروری بر مفهوم عکاسی و مفاهیم مرتبط با آن داشته باشیم: نخست واژه ی عکاسی: در لغت به معنای روش عکاسی و عکسبرداری است در بسیاری از زبانها به عکاسی فوتوگرافی (Photography) و یا واژه ای معادل با آن میگویندکه ترکیبی از دو کلمهٔ یونانیفتو به معنی نور و گرافی به معنی ثبت یا نگارش است. بنابراین، فتوگرافی را میتوان به معنای نقش کردن با نور دانست. میتوانید فوتوگرافی و فوتوگراف را با واژه های عکاسی و عکس که در پارسی استفاده میشود ، مقایسه کنید، همان طور که مشخص است در واژه ی فوتوگرافی نقش "نور" به عنوان عامل اصلی ایجاد یک عکس ( فوتوگراف) کاملا برجسته است در مقابل در پارسی عکس در واقع به تصویر تشکیل شده ی یک شیء اشاره میکند. خب این از واژه ی عکاسی ! اما عکاسی را به اصطلاح میتوان ثبت و ایجاد یک تصویر تعریف کرد که عموما در دو مرحله ی کلی انجام میشود: نخست، بدست‌آوردن تصویر- تصویر یک شیء یا مجموعه ای از اشیاء- به وسیلهٔ دوربین و ثبت آن روی نگاتیو(فیلم) یا گیرنده تصویرالکترونیکی (در دوربینهای دیجیتال) و دوم، ظاهر کردن تصویر مخفی حاصل از دوربین عکاسی(ظهور)،و پایدارکردن آن(ثبوت). مختصری هم از تاریخچه و پیشینه ی عکاسی یاد کنیم: اساس تکنیکی که در دوربین عکاسی استفاده میشود (تا پیش از مرحله ی ثبت تصویر)، به زمانهای بسیار دور باز میگردد موزی، ارسطو و اقلیدس در سدهٔ ۴ و ۵ پیش از میلاد نحوهٔ کارکرد دوربین سوراخ سوزنی را شرح داده‌بودند ( اگر یادتان بیاید در کارتون ایکیوسان هم به این تکنیک اشاره شده بود! ابن هیثم تئوری دوربین سوراخ سوزنی را گسترش داد و در مشاهدات خورشید گرفتگی خود از وسیله‌ای به نام «جعبه تاریک» استفاده کرده بود.او برای نخستین بار از دوربین سوراخ سوزنی و دوربین تاریکخانه ای در آزمایش‌هایش جهت بررسی خواص نور پرداخت.آلبرتوس ماگنوس در قرن سیزدهم میلادی نیترات نقره و ژرژ فابریسیوس نقره کلرید را کشف کرد. و دانیل باربارو در سال ۱۵۶۸ میلادی نحوهٔ عملکرد دیافراگم و کارکرد عدسی در دوربین تاریکخانه‌ای را شرح داد. ویلهلم هومبرگ در سال ۱۶۹۴ میلادی توضیح داد که نور چگونه برخی از مواد شیمیایی را تاریک میکند و در سال ۱۸۰۲ میلادی توماس وجوود انگلیسی توانست بر روی سطح های حساس شده با نیترات نقره تصویر شفافی به دست آورد. و بدین ترتیب ثبت تصویر هم میسر شد. اولین تصویر لیتوگرافی نوری در سال ۱۸۲۲میلادی توسط مخترع فرانسوی، ژوزف نیسه فورنیپس تولید شد اما گویا در هنگام رونوشت برداری از بین رفت. اما نیپس در سال ۱۸۲۶ دوباره توانست عکسی دائمی از طبیعت به نام اصطبل و کبوترخانه را خلق کند. ولی زمان نوردهی این عکس هشت ساعت بود که زمان بسیار درازی است، و مشکل دیگر هم این بود که تصویر نگاتیو بود یعنی هر چه سفید بود را سیاه هرچه سیاه بود را سفید نشان می‌داد. اما به هر حال بدین ترتیب گام مهم ثبت تصویر در عکاسی هم برداشته شد و پدیده ی عکاسی به سرعت تکمیل شد ( این روند حتی امروزه هم ادامه دارد!) همان طور که مشخص است "عکاسی" به طور عمده در سه نقشِ علمی ( پدیده ای در رابطه با نورشناخت در علم فیزیک) ، صنعتی ( کاربردهای عکاسی در زمینه های مختلف صنعت ، پزشکی ، مستندسازی ، جرم شناسی و...) و هنری ( هنر عکاسی) ظاهر میشود.
آنتی هیستامین یا ضد حساسیت ها را بشناسیم